Deels door eenvoudige huis- tuin- en keukenpsychologie. Om iets van wat de ander doormaakt volledig te begrijpen, moet je het eigenlijk eerst zelf ervaren hebben. In het geval van ziekte en verlies bijvoorbeeld, maar ook rouw, echtscheiding, en de geboorte van een kind. We moeten nog altijd eerst ergens zelf door geraakt worden alvorens we tot begrip en compassie komen, ja werkelijk doorvoelen van wat er gebeurt en wat mede zorgt voor de nodige verbinding. Pas dan verandert er wat. Ik vraag me af, of dat ook geldt voor het stoppen met eten van dieren.
Nu ikzelf een aantal kippen en een haan heb rondlopen in de tuin en ze beter heb leren kennen (ieder heeft zo zijn of haar eigen karakter) en ze bijna net zo leuk zijn als de huispoes, grijpen de laatste berichten over de vergassing van honderdduizenden gezonde Nederlandse soortgenootjes me naar de keel. Sterker nog dan voorheen. ’Preventief ruimen’ wordt dat ook wel genoemd. Alsof het over een zooi spullen gaat, waar we heel snel vanaf moeten. En er komt geen einde aan. Van 2020 tot 2021 werden er 2,2 miljoen kippen, kuikens, kalkoenen en eenden in Nederland gedood door nieuwe uitbraken van vogelgriep. En nu op het nieuwe hoogtepunt van de uitbraak, gisteren alleen al 145.000 dieren in een bedrijf in Lunteren, worden het er steeds meer.
Politieke wil
Wat mij nog het meest frustreert is dat de politieke wil ontbreekt om aan de voortdurende kwelling en het gezondheidsgevaar een einde te maken. Het is geen hogere wiskunde: minder kippen houden, minder dicht op elkaar zetten en ze inenten.
‘Dodelijke vogelgriep is verschrikkelijk voor kippen zelf. Daarnaast creëren we ook een groot probleem voor wilde vogels, die toch al in de verdrukking zitten door hun slinkende habitat. En natuurlijk is het een gevaarlijk risico voor de mens. In de afgelopen honderd jaar is het meermaals bewezen dat intensieve veeteelt leidt tot dodelijke pandemieën,’ zegt hoogleraar Virologie Thijs Kuiken in dit lezenswaardige interview in De Correspondent.
Inkrimping
De pluimveehouderij moet drastisch inkrimpen ter voorkoming van nóg meer dierenleed, maar ook om de volksgezondheid te bewaken. Een nieuwe pandemie wordt uitgebroed in de kippenschuren en er gebeurt niets om dat te voorkomen.
Kunt u het stukje kip bannen van uw bord? Of liever gezegd, vindt u het belangrijk genoeg? Er gewoon mee stoppen, omdat dat kan? Want bij gebrek aan politieke wil, bent u als consument er ook nog om druk uit te oefenen op de pluimveehouderij, zodat die noodzakelijke inkrimping er gaat komen. En dat gebeurt al door geen kipfilet of kippenboutje meer te kopen. Zo simpel is het. Ik ben er al jaren geleden mee gestopt, omdat door alles wat ik over de pluimveehouderij te weten kwam, dat stukje kippenvlees me acuut misselijk maakte. Zo ook met de kippeneieren.
Gebroken borstbeen
Vergeet vooral ook het gezellig klinkende ‘scharrelei’ niet. Daar is niks leuk scharrelen in de ruimtelijke, vrije buitenlucht bij. Doorgefokte leghennen moeten bovendien zoveel eieren produceren (meer dan 300 stuks per jaar), dat de meeste kippen volgens de organisatie Wakker Dier met een gebroken borstbeen door hun miezerige leventje gaan. Nee, dank u. Mocht u een (hobby)boer met kippen die écht kunnen scharrelen in de buurt hebben, koop ze dan voortaan daar.
“How do you like your eggs in the morning?” vraagt Helen O’Connell liefjes aan Dean Martin. “I like mine with a kiss,” geeft hij haar als mierzoet antwoord in het bekende vijftiger jaren liedje. Zo’n eitje gaat er wel in natuurlijk, heerlijk, maar het komt van een industrie die voor de kip verwoestend is. Helemaal nu met de vogelgriep op een bedroevend nieuw hoogtepunt in Europa.
Voortbestaan
Willen we als mens nog lang op deze aardbol kunnen leven, dan moeten we hoognodig rekening gaan houden met dieren en de wijze waarop de mens dieren houdt. En daar moeten we ook iets voor willen doen, of eigenlijk vooral laten.
Vandaag 22 april is het Earth Day, ofwel de Dag van de Aarde. Wat doet u vandaag om beter voor haar te zorgen?
