Er hangt sowieso een bovennatuurlijk sluier om ‘Don’t Shy Away’, een album waarvan het opnemen enige tijd niet echt tot de reële mogelijkheden hoorde.
In 2018 kwam ‘Loma’ uit, een gelegenheidsproject met Emily Cross en Dan Duszynski (ook in het dagelijkse leven een paar) van Cross Record en Shearwater-zanger Jonathan Meiburg. Het leek al snel een eenmalig iets te worden. Nog tijdens het opnameproces scheidden Cross en Duszynski van elkaar. Er volgde nog wel een tournee, die zeer succesvol was, maar daarna leek het toch echt over met Loma. Emily Cross trok zich terug in Mexico om te werken aan beeldende kunst en haar derde album als Cross Record. Zij werd ook ‘death doula’, een soort stervensbegeleider, en voerde ceremonies uit, waarbij stervenden worden geholpen zich voor te bereiden op de laatste levensfase. En toen kreeg Cross een boodschap dat Brian Eno op de BBC-radio over Loma had gesproken en dat hij het nummer ‘Black Willow’ van het titelloze debuut naar eigen zeggen keer op keer afspeelde. Het was het duwtje dat het drietal nodig had om toch aan een tweede album te gaan werken.
De drie bandleden van Loma schrijven samen en wisselen daarbij regelmatig met elkaar van instrument. Jonathan Meiburg vergeleek de ontstaansgeschiedenis van ‘Don’t Shy Away’ met het gebruik van een ouija-bord (ook wel ‘pratend bord’ of ‘geestenbord’ genoemd). De liedjes met als thema’s eenzaamheid, vergankelijkheid en het vinden van licht in diepe duisternis zouden uit zichzelf, in een proces dat vele maanden duurde, langzaam zijn komen opborrelen. Vaak hebben ze de vorm van intrigerende en betoverende klankschappen. Daarin pulseren synthesizers, klinkt klaterende percussie, blaast een klarinet kringelwolkjes en dwalen gastmuzikanten als Emily Lee (piano en viool), Matt Schuessler (bas) en een topzware blazerssectie met naast baritonsaxofonist (!) Colin Houlihan, Jose Carlos Izquierdo op trompet en Josh Balleza op trombone. Er flitst klassieke muziek langs, Steve Reich in ‘Breaking Waves Like A Stone’, een korte aanzet tot barok in ‘Blue Rainbow’ (En roept daar een vogel?).
Met zijn steeds wisselende en verrassende structuren en combinaties van instrumenten is ‘Don’t Shy Away’ een sterk dynamisch en levendig album. Maar het is tegelijkertijd een raadselachtig album. Zo begint het percussief aangedreven ‘Given A Sign’ met het beieren van (kerk)klokken zoals die wel bij een begrafenis klinken en zoemen in ‘Thorn’ insecten om een gedroogde roos.
En dan, Brian Eno, zonder wie ‘Don’t Shy Away’ misschien nooit werkelijkheid was geworden. Loma vroeg hem om een bijdrage aan het als een hymne (‘I am right behind your eyes’) gezongen ‘Homing’, waarmee het album afsluit. Ze stuurden hem materiaal waarmee hij vrij was te doen wat hij wilde. Zijn mix kwam zonder waarschuwing vooraf op een avond binnen via e-mail en klonk precies zoals ze hadden gehoopt, evenzeer Loma als Eno.
Loma – Don’t Shy Away
Sub Pop / Konkurrent
Foto Loma © Bryan C. Parker
