Op een zondagavond in juni 1983 zag ik op de VPRO tv een rechtstreeks verslag van het Holland Festival in Amsterdam. Het thema van deze avond luisterde naar de, zo zou al spoedig blijken, alleszeggende naam Aanvallen van Uitersten. Volgens de organisatie was het bedoeling “een kleine verbouwing aan te richten in het fatsoens- en normenkamertje van het publiek”. Ik wist niet helemaal zeker wat mij te wachten stond, zittend voor de tv, maar ik had wel een vermoeden.
Lees verderStockhausen componeerde voor zijn opera Licht 30 uur muziek. Onuitvoerbaar. Totdat regisseur Pierre Audi er zijn tanden inzette, het Koninklijk Conservatorium er 2 jaar voor repeteerde en nog honderden anderen samenwerkten voor 15 uur tijdens 3 dagen in de Gashouder. Megalomaan? Ja. Briljant? Soms. Met onverwachte hoofdrol voor onze kinderkoren.
Lees verder
Regisseur Krystian Lupa koppelt Het Proces van Kafka tijdens het Holland Festival aan de Poolse actualiteit. Deprimerende kost zonder positief slotakkoord maar wel met veel artistiek naakt.
Lees verder
Wonderkind Colin ‘Kyteman’ Benders toverde de grote zaal van het Concertgebouw om tot een grote tintelende massa van elektronische ritmes en klanken. Jammer dat hij melodisch niets te melden had, want dat niets klonk wel erg lekker.
Lees verderCate Blanchett, een van de beste actrices van haar generatie, is te bekijken in Manifesto op het Holland Festival. In 12 korte video-installaties van Julian Rosefeldt speelt de kameleonachtige Cate Blanchett evenveel totaal verschillende rollen.
Lees verderActuele opera moet wel over televisie gaan. Dus komen 2 Nederlandse componisten met hun satirische blik op talkshows, DWDD, een Jamie-kloon en nieuwszenders. Geen piepknor maar volvette klanken met verrassende prikkels.
Lees verder