Bij binnenkomst is meteen duidelijk dat het goed gaat met Dennis: volle schappen in zijn winkel. Dat was in de tv-serie uit 2017 wel anders. Met ruim 40.000 euro schuld kon Dennis zijn voorraad niet meer op peil houden. Klanten kwamen daarom vaak voor niets voor hun kattenvoer of hondenbrokken. Nu hoeft de tv-held nooit meer ‘nee’ te verkopen.
‘Ik ben inmiddels zo goed als schuldenvrij’, lacht Dennis. ‘Ook alle leveranciers hebben hun geld. Dat vind ik belangrijk. De gemeente wou me failliet verklaren en saneren op de leveranciers. Ik zei: saneer nou op de mensen die ertussen zitten, op de deurwaarders. Deden ze niet.’
Ik ben digitaal niet de handigste
Er komt een klant binnen. ‘Heb je nog kattengras, Dennis?’ vraagt de man. ‘Mijn kat is er dol op.’ Nog een klant. En zowaar nog een. De zaken gaan goed. Misschien wel iets te goed. Brede lach: ‘Vorig jaar heb ik net iets te veel verdiend. Dus wat moet ik terugbetalen? Mijn huursubsidie en mijn zorgtoeslag. Dat is 300 euro per maand, dus in totaal 3600 euro. Daar reken je dan weer niet op.’
Dennis geeft het eerlijk toe: hij is digitaal niet de handigste. Maar zoals hij is, zijn er velen, benadrukt hij. ‘Het is allemaal onnodig ingewikkeld gemaakt. Het menselijke contact is verdwenen. Als je de gemeente belt voor een probleem, krijg je niemand aan de telefoon, want alles gaat tegenwoordig via internet. Mijn fax is me ontnomen. Vroeger liep ik door mijn winkeltje en schreef ik op een blaadje wat ik moest bestellen. Faxen, klaar. Nu moet ik achter een laptop gaan zitten en in een bestand van de groothandel al die artikelen gaan zoeken. Allemaal verloren tijd. Ik wil bezig zijn, niet achter een computer zitten. Er komen hier mensen voor hun duivenvoer. Oude mensen. Die moeten dan met een app betalen om te kunnen parkeren. Die snappen dat niet en komen niet meer. De belastingen. Nog zo iets. Iedereen zou in staat moeten zijn om zelf zijn belasting in te vullen, denkt de overheid. Tachtig procent lukt dat. Bij tien procent lukt het pas als je het zes keer hebt uitgelegd, en die andere tien procent snapt het nooit. Dat soort mensen komen in de problemen.’
Het is allemaal onnodig ingewikkeld gemaakt
In de tv- serie SCHULDIG zagen we Dennis stoom afblazen tussen zijn postduiven. ‘s Ochtends had hij nog een brief gekregen namens de Koning: zijn zaak zou maandag ontruimd worden. Dennis stelde alles in het werk om dat te voorkomen en verkocht uiteindelijk zijn lievelingsduif. De tranen stonden in Dennis’ ogen – en in die van duizenden televisiekijkers. Hanneke Groenteman bewierookte zijn zachte persoonlijkheid bij DWDD, terwijl wijlen burgemeester Van der Laan Dennis ‘zijn held’ noemde. Zelf haalt de man met de Jezus-lokken zijn schouders op over zijn toegedichte heldenstatus. ‘Tja, wat moet ik daar op zeggen? Ik ben wie ik ben, gewoon een buurtjongen. Wel ben ik blij dat sinds de serie wat meer aandacht is gekomen voor wat ik de ‘schuldenindustrie’ noem. Al die mensen die verdienen aan de schulden van anderen. Dat moet echt veranderen.’
Weer een klant. ‘Muizenvallen?’ stoot de klant uit.
‘Hoeveel wil je er hebben?’ lacht Dennis en legt er een stuk of vijf op de toonbank.
‘Doe ze allemaal maar’, mompelt de klant en stopt ondertussen een eurootje in de fooienpot. Duidelijk, iedereen is dol op Dennis.
Dit stuk is gepubliceerd in Meeleven 1/2019 van De Regenboog Groep
