Ex-muziekjournalist. Ruilde in de jaren 90 redactiestoel muziekblad OOR in voor een hangmat in de Amazone, Dancin' Fool, Senior-lid NVJ.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Rose City Band is een soloproject van de Amerikaanse West Coast gitarist Ripley Johnson. De man is een fenomeen op de psychedelische en spacerockgitaar en wordt als liedjesschrijver geroemd om zijn veelzijdigheid.
De Amerikaanse violiste en vocaliste Caroline Shaw (1982) is de jongste componist die ooit de Pulitzer Prize voor muziek won. Zij ontving de prestigieuze onderscheiding in 2013 voor haar a-capella werk “Partita for 8 Voices”, geschreven voor en uitgevoerd met Roomful of Teeth, een vocaal ensemble waarin zij zelf de tweede altstem zong. Caroline Shaw maakt nu haar solo vocale debuut, in samenwerking met Sō Percussion, op het album “Let the Soil Play Its Simple Part”.
Het debuutalbum Schlagenheim van de Britse, experimentele, maar eigenlijk niet te plaatsen, rockband Black Midi werd in 2019 ontvangen als een ware sensatie. De band lost nu de belofte in overtreffende trap in met het absurdistische Cavalcade als spectaculaire opvolger.
De Japanse multipercussionist en componist Masayoshi Fujita werkte het afgelopen decennium veelvuldig en intensief met de vibrafoon en bracht onder andere het veelgeprezen drieluik Stories (2012), Apologues (2015) en Book of Life (2018) uit. Zijn nieuwe album Bird Ambience laat een ander sonisch spectrum horen. In plaats van de vibrafoon staat de marimba centraal, naast drums, percussie, synthesizers, effecten en taperecorder. En Masayoshi Fujita vertrouwde, meer dan voorheen, op de magische momenten van het improviseren.
Er zijn andere, minstens zo interessante, opnamen van het Llibre Vermell de Montserrat, het “rode boek” met pelgrimsliederen die de luisteraar meevoeren naar het Spanje van de veertiende eeuw, naar het klooster van Santa Maria de Montserrat. Weinig zijn er die dezelfde spiritualiteit in de muziek uitdragen en vooral dezelfde menselijkheid als vocaal ensemble Psallentes uit Leuven.
Op Frontera, het nieuwe album van de Canadese experimentele rockgroep Fly Pan Am, lijken in de eerste tracks de jaren tachtig te herleven en dan meer specifiek de gitaarorkesten van Glenn Branca en Rhys Chatham en hun decibellen spuwende aanvallen van uitersten. Alleen is er slecht één gitarist te horen en die jaagt zijn instrument ook nog eens door een computer.