Bijzondere verhalen moeten verteld worden. Na zo'n acht jaar voor de schrijvende pers te hebben gewerkt in Nederland, en incidenteel in België, gaat het schrijven van verhalen vanuit constructieve journalistiek verder in medialand. Na IRJ te hebben gevolgd, ben ik dichterbij andere files gekomen om als waarheidszoeker nieuwe creaties te maken met storytelling. Global Goals uit de Agenda 2030 VN en kunst blijft mijn niche.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
De wereldberoemde kunstschilder Vincent van Gogh verbleef in verschillende plaatsen in meerdere landen. Al was hij in het buitenland, zelfs in het Zuiden van Frankrijk waar hij veel heeft meegemaakt, zijn geboorteplaats Zundert bleef in gedachten. Dat blijkt uit de tentoonstelling Vincent van Goghs herinneringen aan zijn jongensjaren van Marleen van Aert-Francken bij Museum De Weeghreyse in Zundert die tot 31 oktober 2022 te bezichtigen is.
“Wat in het vat zit, verzuurt niet”, zei Koning Willem-Alexander. Dat is beslist onthouden tot Koningsdag 2022.
Talloze keren zijn de kunstwerken van Vincent van Gogh (1853-1890) nagemaakt als reproducties in de afgelopen eeuw. Zo is de biografische animatiefilm Loving Vincent van regisseur Dorota Kobiela ontstaan met zo’n 125 olieverfschilders die zorgden voor 65.000 beelden waaruit de film is ontstaan. Aan de andere kant van de wereld worden dagelijks ontelbaar veel kunstkopieën gemaakt, onder andere de Zonnebloemen van Van Gogh, in een reproductiefabriek zoals Dafen Oil Painting in Shenzhen, China. In Etten-Leur zijn er tieners van de middelbare school Katholieke Scholengemeenschap Etten-Leur (KSE) die zich bogen over de kunstwerken van Vincent van Gogh en met resultaat.
Wie “Het betoverde land achter de kleerkast” van C.S. Lewis kent en ziet, weet dat er een andere nieuwe wereld wordt betreden door de achterwand van een kledingkast. Het onvoorstelbare gebeurt. De dualiteit houdt aan, maar het paradijselijke verschijnt uiteindelijk. Andere dimensies bieden hoop. Het lijkt alsof de aarde niet meer bestaat in deze dimensies, maar het tegendeel is waar.
Gezellig. De kachel brandt. De houtblokken die in brand staan laten dansende vlammen zien. Kopje koffie, taartje, glaasje wijn en hapje erbij en de sfeer voor een goed gesprek is geslaagd. Buitenshuis is het anders. Het is kuchen, proesten en tranen. De trilharen in een neus kunnen de prikkelingen niet aan. Het irriteert de luchtwegen. Astma-, COPD-patiënten en mensen met hartfalen kunnen geen blokje meer om. Het is een dagelijkse praktijk die moeilijk aan banden te leggen is, zeker waar mensen minder gas verbruiken en er meer geventileerd moet worden in het nog altijd durende Coronatijdperk.
Het is schering en inslag. De vrijheid van meningsuiting lijkt grenzeloos. Uit allerlei commentaren op social media valt op te maken dat men met en zonder mededogen kan zeggen wat men wil. Volgens artikel 7 van de Grondwet mag en kan dit ook. Ondertussen blijkt met twee woorden spreken een zeldzaamheid te worden. De vrijpostigheid van vandaag bestond vroeger niet en professionals in de psychologie schaven bij in hun onderricht om opnieuw te reflecteren.