‘Hou toch op. Hoe minder prijzen mensen elkaar geven, hoe beter.’ Ingmar Heytze, dichter, is er duidelijk over: ‘binnen alle denkbare genres zijn er al grote prijzen genoeg. Als je het mij vraagt moeten ze die Nobelprijs voortaan beperken tot wetenschap.’ Op de laatste avond van het Internationaal Literatuurfestival in Utrecht (ILFU) gaat het zaterdag aanstaande dus wel over die Nobelprijs voor Joni Mitchell. Het programma meldt dat. Heytze zal daar samen met Nelleke Noordervliet en aanstormend talent Jordi Lammers een verhaal voordragen over Joni Mitchell. Mathilde Santing laat songs horen uit het Joni Mitchell programma waar ze op dit moment mee door het land toert.

In de Volkskrant van 8 mei 2017 laat Sarah Sluimer zich gaan. De opiniemaakster (voor onder meer Volkskrant en De Correspondent) was voorheen theatermaker en vraagt zich nu hardop af waarom ze een beetje klaar is met het theater.

Het theaterstuk La Democrazia in America (op 4, 5 en 6 juni te zien in het Holland Festival) gaat natuurlijk over de democratie in Amerika, maar eigenlijk meer over De Democratie in Amerika. En die twee moeten we niet met elkaar verwarren. De Democratie in Amerika is namelijk een 1200 pagina’s tellend boek van de Franse jurist De Tocqueville. Dit werk uit 1836 werd een standaard voor staatsrechtdeskundigen, en is nog steeds basisstof voor rechtenstudenten in – vooral – de VS.

Iets is flink aan het veranderen in de wereld van de literatuur. Bibliotheken sluiten of veranderen in flexplekken voor arme zzp-ers. De verkochte oplage van een gemiddelde succesroman blijft in vier cijfers steken. Jongeren kijken geen tv meer, luisteren niet naar de radio, maar maken zelf hun eigen goed bekeken en ruim betaalde films op YouTube. Of ze zitten de hele dag op Snapchat. En daar zijn ze tamelijk onbereikbaar voor mensen die geld aan hen willen verdienen, of die hen nuttige informatie willen brengen. Maar wacht.

Het SER rapport dat vrijdag 21 april verscheen wrijft het er nog maar eens lekker in: de culturele sector staat op instorten. Het is zelfs erger dan een jaar geleden. Waarmee is aangetoond dat het pappen en nathouden door een PvdA cultuurminister de afgelopen vier jaar niet heeft geholpen. Sterker nog: Halbe Zijlstra’s multiplier van ellende doet zijn werk geheel volgens verwachting.