Wat corona en geweld gemeen hebben
Na tien jaar in Irak herinnert de oorlog tegen corona me aan wat de voortdurende dreiging van geweld met je kan doen. Het gevaarlijkst is de gewenning. Gebrek aan voorzichtigheid kan dodelijk zijn.
Na tien jaar in Irak herinnert de oorlog tegen corona me aan wat de voortdurende dreiging van geweld met je kan doen. Het gevaarlijkst is de gewenning. Gebrek aan voorzichtigheid kan dodelijk zijn.
Corona leidt in Irak zodanig tot stigma’s dat de bestrijding van de epidemie ernstig in gevaar komt. Door schaamte verbergen coronalijders zich en houden families de besmetting van iemand uit hun midden geheim.
Mondkapjes zijn op weg modeaccessoires te worden. Steeds meer landen stellen ze verplicht. Dat vraagt om inventiviteit van ontwerpers en makers om met modieuze en milieuvriendelijke maskers in te spelen op deze tijden van corona.
De terreurgroep ISIS gebruikt het coronavirus om terug te keren. Terwijl de wereld met iets anders bezig is, en de Amerikanen hun soldaten terugtrekken uit Irak, hergroepeert de groep zich en nemen haar activiteiten weer toe.
Mensen blijven niet thuis, of lappen de anti-coronaregels aan hun laars. Het is vreedzaam verzet tegen een regering, uit wantrouwen, verzet of (religieuze) overtuiging. Wat de reden ook, het effect is gelijk: het coronavirus wint er terrein door.
Het coronavirus heeft onze levens ontwricht, en het zal nog maanden duren voor dingen weer enigszins normaal worden. De enige manier om deze aanval op onze wereld te overleven, is als we samen een beroep doen op onze creativiteit en humaniteit.