In Venezuela is alles gedoe
Een reis naar het Absurdistan van William Campos. Mijn eerste dagen in Venezuela.
Een reis naar het Absurdistan van William Campos. Mijn eerste dagen in Venezuela.
Al drie keer zijn duizenden vrouwen en hun bondgenoten in Rio en andere grote steden in Brazilië de straat opgegaan tegen Eduardo Cunha, conservatief voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, bedenker van vrouwvijandige wetsvoorstellen en beschuldigd van corruptie.
De aanleiding was een akkefietje over de waterhuishouding. Mijn Braziliaanse buurvrouw stortte een lading anti-Nederlandse verwensingen over me heen waar de honden geen brood van lustten. Ze zette me aan het denken.
Een nieuwe categorie protesten begint zijn kop te steken in Brazilië: die van de zwarte bevolking in de sloppenwijken. Deze is het beu om kop van jut te zijn in de drugsoorlog en gestigmatiseerd te worden als crimineel.
DançaRio, een groep voor urban dance in Rio de Janeiro, bestaat in feite uit amateurs maar verrast vanwege zijn hoge kwaliteit. Nu nog bekend worden bij het publiek. Internationaal lijkt dat makkelijker dan binnen Brazilië.
Wij kunnen de wereld over reizen en emigreren zonder dat ons veel in de weg wordt gelegd. We mogen wel wat meer begrip hebben voor mensen die niet in die bevoorrechte positie zitten.