Lezen in tijden van Netflix: waarom boeken volgens bestsellerschrijver Joƫl Dicker een must zijn voor ons koppie

ā€œTijdens optredens of signeersessies komen er vaak mensen op me af om me dat te vertellen: Ik was geen lezer, maar jouw boek heeft me het plezier van lezen laten ervaren en nu lees ik heel graag. Dat zeg ik niet omdat ik vind dat mijn boeken nou zo goed zijn, maar omdat het laat zien dat zodra iemand ervaart hoe leuk het kan zijn om een boek te lezen, er een nieuwe wereld opengaat.ā€

Lees verder

ā€˜Ik snap nu hoe complex ā€œschuldā€ eigenlijk isā€™: Takis WĆ¼rger schreef roman over Joodse verraadster (en zette zijn e-mailadres erin).

ā€˜Dat ik daders in mijn familie heb geeft me de verantwoordelijkheid om te blijven herinneren. Veel van mijn generatiegenoten zeggen dat we dit nooit moeten vergeten en dat het nooit meer mag gebeuren, maar doen verder niets. Het feit dat ik schrijver ben geeft me de mogelijkheid om wĆ©l iets te doen. Om erover te schrijven, lezers zich te laten afvragen wat zij zouden hebben gedaan en te laten zien hoe wreed het naziregime was. In een tijd waarin de laatste getuigen nog maar een paar jaar te gaan hebben, is het noodzakelijk dat wij als jongere generatie dit verhaal tot Ć³ns verhaal maken.ā€™

Lees verder

Pieter Verhoeff: integere filmmaker zonder poespas

Woensdag 17 april 2019 overleed filmmaker Pieter Verhoeff (1938-2019). Hij was bekend van films als Nynke, Het Teken van het Beest en Van Geluk Gesproken.(Gouden Kalf in Utrecht) Ook maakte hij mooie kernachtige documentaires over een blinde Friese dichter TjĆŖbbe Hettinga: ā€˜In dat zoeken zonder vinden.ā€™ En een prachtige film over cartoonist Peter van Straaten. Ooit zocht ik hem regelmatig in zijn huis op voor scenariobesprekingen voor de film Roma, samen met schrijver Leo Stroeven. Enkele herinneringen.

Lees verder

Morgan Knibbe schuwt de zware onderwerpen niet: ā€˜film is een empathiemachine.ā€™

In 2014 maakte Morgan Knibbe (1989) de korte film Shipwreck, over de nasleep van een gruwelijke schipbreuk aan de kust van Lampedusa waarbij 350 vluchtelingen verdronken. Kort daarna maakte hij zijn eerste lange documentaire, eveneens over vluchtelingenproblematiek: ā€˜Those Who Feel the Burningā€™. Deze zeer indrukwekkende, originele en visueel sterke film was een van de beste Nederlandse films van de laatste decennia. Gefilmd vanuit het gezichtspunt van de geest van een verdronken vluchteling. Beide films wonnen terecht meer dan 30 prijzen, waaronder het Zilveren Luipaard van Locarno en een Gouden Kalf voor Beste Lange Documentaire.

Lees verder