Cultuur

Een grote kracht van het Winternachtenfestival in Den Haag is dat je schrijvers hoort en ontmoet die je anders niet zo gauw zou treffen. Ze brengen belangrijke, ontroerende, indringende en soms vreselijke verhalen mee die het verdienen gehoord te worden. Zoals afgelopen jaar de Egyptische schrijver Alaa al Aswani, die ondanks het feit dat hij in eigen land nauwelijks nog kan publiceren, ontwapenend opgeruimd was. Over gebrek aan vrijheid van meningsuiting en fictie in tijden van fake, het thema van dit jaar, kon Al Aswani wel een woordje meepraten. ‘Met de vrijheid van meningsuiting is het nu nog slechter gesteld dan onder dictator Mubarak.’

Het kan onze vriend of vijand zijn, maar het is voor elk mens een eerste levensbehoefte: licht. Toch weten we er maar weinig van, besefte journaliste Gemma Venhuizen, al merkte ze al enige jaren soms sterke verschillen in haar gemoedstoestand. Voor artikelen reist ze soms naar landen waar het nauwelijks donker wordt, en ontdekte zo de euforie die de overvloed aan licht kan geven. Tegelijk kreeg ze in Nederland aan het einde van het jaar steeds vaker last van een winterblues. ‘Dat wekte mijn nieuwsgierigheid naar wat licht nou eigenlijk doet.’

Writers Unlimited had nauwelijks een toepasselijker thema kunnen kiezen voor het literaire festival Winternachten van dit jaar: Is this the real life? Die vraag zal menigeen door het hoofd gaan als vrijdag de nieuwe president van de Verenigde Staten wordt geïnaugureerd. Gelukkig verzamelen zich in Den Haag zo’n tachtig schrijvers die wél iets zinnigs te melden hebben over de stand van zaken in de wereld en de maatschappelijke vraagstukken waar we met z’n allen mee te maken hebben. Tien redenen om komende dagen de kou te trotseren en naar Winternachten te gaan.