“Tot halverwege de jaren zeventig waren Mick en ik onafscheidelijk. Maar zodra we op ons zelf waren aangewezen koos ik de weg naar dopesville en Mick naar de top van de jetset. We hadden te maken met een aantal toenemende problemen. Over wat er van ons terecht was gekomen en hoe de jaren zestig waren geweest.” Aldus Keith Richards in zijn autobiografie Life.
Voor de Bulgaarse pianiste Marietta Petkova werd het Debussyjaar 2018 aanleiding tot een diepgravende studie van zijn 24 Préludes, die hij verdeelde over Livre I en Livre 2. Bekroning hiervan is de live opname van een recital op 20 juni 2019; een vermetel project, want de beide Livres worden zelden integraal uitgevoerd. Klankregisseur is haar levenspartner Leo de Klerk, tevens de man achter het label Bloomline. Feux dArtifice zal zijn laatste cd-productie worden. Beeld: Marietta Petkova, © Chris Hoefsmit
De sobere titel een staat enerzijds voor eenzaamheid anderzijds voor verbondenheid. Het fijnzinnige debuutalbum van musicienne en componiste Sterre Konijn (1987) is een versmelting van emotie, beheersing en esthetiek.
Heddy Honigmann(1951) overleed zaterdag 21 mei op zeventig jarige leeftijd. In 2018 interviewde ik haar. Zij hoort dan al jaren bij de top van de documentairemakers. Niet alleen in Nederland, maar ver daarbuiten. Buddy, haar nieuwste film laat dat zien. Over de relatie van zes mensen met een beperking en hun trouwe hulphonden. Dit interview gaat over Buddy, Het Ondergrondse Orkest, een van mijn favoriete documentaires, Metaal en Melancholie en haar werkwijze. De mens stond altijd centraal bij Honigmann, met een oprechte voorkeur voor de underdog.
Ambient en aanverwante sfeeralbums komen fysiek nogal eens alleen uit op vinyl. Dat is opmerkelijk, omdat deze muziek veelal optimaal tot zijn recht komt in de non-stop afspeelmodus van de CD.
Gebrek aan wortels en ouderlijke liefde tekent een mens voor het leven, laat Marina Jarre zien in haar autobiografie Verre vaders.