Even, ergens in het tinkelende Dust, doemt een pianomelodie op die doet denken aan de Nederlandse band Nits en dan met name toetsenist Robert Jan Stips, vrij dansend in de ruimte maar tot leven gewekt met een minutieus nauwkeurige aanslag.
De Franse trompettist Romain Leleu presenteert op zijn nieuwe album de trompet als filmster. Op “Move” The Trumpet As Movie Star speelt hij met zijn eigen Romain Leleu Sextet, het Anne Pacéo Trio en de Stuttgarter Philharmoniker onder leiding van Marcus Bosch, en met als gasten de Frans-Libanese trompettist Ibrahim Maalouf en de Franse saxofonist Raphaël Imbert.
Na de vierde lockdown herneemt Het Nederlands Bach Consort zijn concertpraktijk. Motetten II heet het programma voor deze Lijdenstijd, dat is doordesemd van lutherse en franciscaanse spiritualiteit. De artistiek leiders, Heleen Koele (sopraan) en Sytse Buwalda (altus) vertellen over hun keuze voor Bach en het Zonnelied.
Wie “Het betoverde land achter de kleerkast” van C.S. Lewis kent en ziet, weet dat er een andere nieuwe wereld wordt betreden door de achterwand van een kledingkast. Het onvoorstelbare gebeurt. De dualiteit houdt aan, maar het paradijselijke verschijnt uiteindelijk. Andere dimensies bieden hoop. Het lijkt alsof de aarde niet meer bestaat in deze dimensies, maar het tegendeel is waar.
De Deense band Efterklang verkent al meer dan twintig jaar de grenzen van experimentele, intuïtieve, veelal elektronische kamerpop. Met hun zesde studioalbum Windflowers gaan Mads Brauer, Rasmus Stolberg en Casper Clausen verder op een creatieve reis die hen, vrienden sinds hun prille jeugd, nog meer bij elkaar heeft gebracht, ook al lopen hun individuele en creatieve levens vaak uiteen.
Die ene dag met het meisje. Wandelend in het park, nippend aan de sangria. “You made me forget myself, I thought I was someone else, someone good”. Lou Reed schreef de meest ontroerende zelfbekentenis aller tijden. Hij noemde het Perfect Day.