Op 18 mei dit jaar overleed mijn moeder in Rotterdam. De laatste jaren had ze beginnende Alzheimer en ook haar fysieke conditie ging achteruit. Dat laatste is haar noodlottig geworden. Ik ben jarenlang tevergeefs bezig geweest om te proberen terug te keren naar Rotterdam om dichter bij haar te wonen. Nu is er geen dringende reden meer voor een terugkeer. Daarom maakte ik eind december een trip to memory lane. Als een soort van afscheid van Rotterdam en de locaties die veel in mijn leven hebben betekend.
Lees verderLeven
Het eerste rouwjaar: worstelend zoeken naar een leven met afscheidspijn
Hoe kom je het eerste jaar na het overlijden van een geliefde door? “Ik stond die tijd in de overlevingsstand. Je kunt niet leven met zoveel verdriet en gemis in je gezin.”
Lees verderWaarom daalt het aandeel huisartsen dat euthanasie uitvoert?
Huisartsen zijn degenen die het vaakst euthanasie uitvoeren. Nog steeds. Al is hun aandeel al jaren dalende, zo blijkt uit de jaarverslagen van de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie. Waarom dat zo is, blijkt een moeilijke vraag.
Lees verderEnergiearmoede bij Nicole ‘Het is hier nu 16 graden’
Door de gestegen energieprijzen ziet het huishoudboekje van veel Nederlanders er ineens anders uit. Hoe bieden ze deze prijsstijgingen het hoofd? Nicole Noordman (54) komt rond van een Wajong-uitkering. “Ik ben aan het opkrabbelen en de energiecrisis helpt daarbij.”
Lees verderWat wil jij voor kerst?
“War Is Over! If you want it. Happy Christmas, John & Yoko,” schreeuwde het hoopvol vanaf grote reclameborden in elf wereldsteden. Het was 15 december 1969 en The Beatles-zanger John Lennon en zijn vrouw Yoko Ono lanceerden de vredescampagne War is Over (if you want it). In de straten van Londen, New York, Parijs, Los Angeles, Rome, Toronto, Athene, Hong Kong, Amsterdam, Berlijn en Tokyo verscheen de vredesboodschap op gebouwen en muren. Het kwam in een tijd waarin de Vietnam-oorlog voortwoekerde zonder einde in zicht.
Lees verderNog één keer gedeeltelijk terug naar mijn roots (1)
Met het overlijden van mijn moeder in mei dit jaar heb ik geen ouders meer. Veel overige familie in Rotterdam is er ook niet meer en daarmee zijn de banden niet bepaald hecht te noemen. Behalve mijn Rotterdamse tandarts die ik in al mijn Antwerpse jaren heb aangehouden, is er eigenlijk niets dat mij nu nog naar Rotterdam voert. En toch ga ik met de kerst gedeeltelijk terug naar mijn roots. Voor een laatste emotioneel afscheid van de stad.
Lees verder