De (politieke) gebeurtenissen in Israël liggen in Nederland op het puntje van de tong. Annexatie van vermeende bezette Palestijnse gebieden blijkt nu een heikel onderwerp te zijn. Voor- en tegenstanders zwaaien met de Palestijnse en Israëlische vlag in Amsterdam en Groningen. (Burger) journalisten schrijven zich blauw om de twee tegenpolen er voordelig uit te laten komen. Factchecking van Christenen voor Israël moet aantonen dat het NOS-Journaal de verkeerde woorden gebruikt als het de oorzaak van het conflict met de Palestijnen in beeld brengt. Het gekibbel is echter een ver-van-mijn-bed-show als je niet in de Joodse staat zelf woont en in de waan van de dag wordt meegezogen. Zo blijkt uit ongepubliceerd werk van Johan van Gelder, die in 2000 zich in Israël vestigde en in zijn virtuele krant verslag deed van de crisis in het Midden-Oosten. De situatie lijkt nu minder hevig te zijn dan twintig jaar geleden, maar net zo min als het Clinton, Barak en Arafat is gelukt de vrede te tekenen, is dat vandaag de dag onder leiding van Benjamin Netanyahu ook niet het geval. Israël blijft in een overlevingsmodus zitten, omdat het weet wat er tegenover staat: totale uitroeiing. Vroeger en nu verschillen niet zoveel van elkaar. Twee bevolkingsgroepen die lijnrecht tegenover elkaar staan en niet weten hoe ze bij elkaar kunnen komen en een buitenwereld die meekijkt.