‘Ik Zeg toch Sorry’ maakt meesterlijk voelbaar wat een waanzin ons slavernijverleden is.
Sorry zeggen schijnt moeilijk te zijn, als we de liedjes erover moeten geloven, en als we de tijd meten die Nederlandse regeringen ervoor nodig hebben. Maar sorry is ook heel makkelijk, als je bedenkt hoe vaak je niet opzij wordt gedrukt in de rij voor het een of ander, nadat er achter je het woord sorry heeft geklonken, of – als dat niet heeft geklonken – dat je het zelf maar zegt in plaats van de lomperik in kwestie.
