Coöperatie van journalisten én lezers. Sinds 2009.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
“Als Paul zijn pink beweegt gebeurt er wat. Ze hebben een scène waarin Jochem een tekening maakt van Paul. Paul zit naakt te poseren. En dat duurt. Dat duurt lang. Jij en ik zouden dat als amateurs vullen met allerlei houdingen en bewegingen, maar Paul doet niks. Denk je. En er gebeurt van alles. HIj doet dus wel wat, maar het is bijna niet te ontdekken wat.”
De kunst is volkomen gepolitiseerd. Het is sluipend gegaan, en sneller dan ik had gedacht. Kunstenaars houden inmiddels politieke toespraken, voeren inspraakrondes uit in dienst van lobby-organisaties. Ze discussiëren over identiteit in plaats van de verhalen te vertellen die ons verder voeren dan de waan van de dag.
Deze week werd bekend dat het VSB Fonds stopt met de VSB Poëzieprijs. Die aankondiging kwam in de hele kunstwereld nogal hard aan. Het fonds stelde namelijk dat het zich veel minder op cultuur en meer op sociaal-maatschappelijke zaken zou gaan richten. Het blijkt te passen in een trend. Meer fondsen verleggen de aandacht van cultuur naar maatschappij. Althans, dat is het beeld in Utrecht, de stad waar ik woon.
Half september valt de beslissing officieel, maar achter de schermen is zij al genomen. Nederland krijgt een hele kleine culturele basisinfrastructuur voor de podiumkunsten, en een heel erg groot fonds waar iedereen die toneel, dans, mime of muziek wil maken bij moet aankloppen. Ik heb de afgelopen tijd wat rondgevraagd, en dat wordt het dus. Zo kan de politiek geen verstorende invloed meer hebben op het fragiele systeem van kunstsubsidies.
Graag je interpretatie van de blik van de covergirl op het programmaboek van Theaterfestival Boulevard. Het kan projectie zijn, maar ik zie een lichtelijk overweldigde vertwijfeling in die ogen, waarvan de wenkbrauwen zijn vervangen door twee ludiek geplaatste bogen van de Sint Jan, daarboven: Den Bosch on my mind. Waar te beginnen, vooral.
Wijn proeven en middeleeuwse muziek luisteren zijn doorgaans dingen die mensen alleen doen met hele serieuze gezichten. Het duurde dan ook vijf glazen, drie dronken zangers en een dik uur voor de meute in de sobere Heilig Hartkerk in Den Bosch een beetje los kwam. Met een Frontignan toe.