Eva De Vor

Eva De Vor


Schrijft op Mallorca over groen en eenvoudig leven, klimaat, natuur, (Spaanse) politiek, mensen- en dierenrechten. Voorheen jurist in Nederland. Ook te volgen op haar blog www.evalunes.com

Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.

Steun mijn werk

Mijn gekozen donatie € 0,00

Mijn artikelen

Duurzaam leven als ‘gevecht’ tegen klimaatverandering is een slecht idee

Is klimaatverandering inmiddels geen alarmerende mogelijkheid meer, maar de rauwe realiteit? Nieuw Zeeland kende onlangs ongekende overstromingen in de hoofdstad Auckland. Hevige regenval, langdurige droogte en hittegolven zullen we waarschijnlijk vaker gaan zien. Kunnen we niet beter de chaos omarmen in plaats van bevechten? Door ons aan te passen aan de mogelijkheid dat de ons vertrouwde leefbaarheid van land, stad en dorp kwetsbaarder wordt, ook ver voorbij de grenzen?

Lees verder

Hoe de standvastige minderheid de koers bepaalt

Met consensus zijn nog nooit impactvolle, maatschappelijke veranderingen teweeggebracht. Nee, het is een eigenwijze, gemotiveerde, moedige groep mensen die zorgt voor maatschappelijke verschuivingen. Een standvastige minderheid kan het tij keren. Afhankelijk van hoezeer je hangt naar de heersende norm, is dit toe te juichen, of juist reden om de kont tegen de krib te gooien.

Lees verder

Wat wil jij voor kerst?

“War Is Over! If you want it. Happy Christmas, John & Yoko,” schreeuwde het hoopvol vanaf grote reclameborden in elf wereldsteden. Het was 15 december 1969 en The Beatles-zanger John Lennon en zijn vrouw Yoko Ono lanceerden de vredescampagne War is Over (if you want it). In de straten van Londen, New York, Parijs, Los Angeles, Rome, Toronto, Athene, Hong Kong, Amsterdam, Berlijn en Tokyo verscheen de vredesboodschap op gebouwen en muren. Het kwam in een tijd waarin de Vietnam-oorlog voortwoekerde zonder einde in zicht. 

Lees verder

Niet iedereen is een gelukszoeker: over de jongste burgemeester van Afghanistan & twee stoere Syrische zussen

Het gegeven dat ik als Nederlandse (bijna) overal makkelijk naartoe kan reizen, een blik op het paspoort en het is in orde, heeft me altijd verwonderd. De plek in de wereld waar je wieg staat, bepaalt in grote mate de kansen in het leven: geluk, gezondheid, onderwijs, werk. De plek in de wereld die een bepaalde nationaliteit oplevert, is zelfs een kwestie van leven en dood. Staat je wieg in Afghanistan dan is de kans op een vroege dood meer dan reëel, helemaal als je een meisje bent.

Lees verder

Groener leven: waar doe je het eigenlijk voor?

Fietsend op een winderige dijk op weg naar de lokale boer om biologische groenten en fruit te kopen, vraag je je af waarom je ze niet gewoon bij de Appie om de hoek hebt gekocht. Dat zou je een koude fietsrit bespaard hebben. Vechtend met de scheiding van je afval, zou je alles toch ook ongesorteerd in één grote zak kunnen stoppen en hoppa weg ermee? Die ene zak maakt toch niet uit. Op reis met de Flix-bus van Amsterdam naar Barcelona, geërgerd over de steeds terugkerende, vaak luide telefoongesprekken van sommige passagiers, bespeur je tekenen van spijt waarom je in vredesnaam niet dat vliegtuig hebt genomen. Je had al lang en breed in de zon aan de tapas kunnen zitten.

Lees verder

Bekvechtend ten onder

Kijk je naar de (social) media dan zie je een strijdtoneel met grofweg de volgende twee kemphanen. Kemphaan één maakt zich zorgen om de leefbaarheid van de wereld aangaande de opwarming van de aarde. Kemphaan twee om de toenemende overheidscontrole. Zeg maar, aan de ene kant de deugmensen en klimaatdrammers en aan de andere kant de wappies en klimaathoax-ers. En beiden zijn onverschillig voor de zorg van de ander. Een dodelijke trend.

Lees verder