De interesses van Geert Jan Darwinkel zijn legio. Van (Amerikaanse) sport, tot film, human interest, lifestyle, muziek en reizen. GJ is old skool, maar toch reuze bij de tijd.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
In de necrologieën over Matti Nykänen vechten z’n sportieve prestaties en z’n kleurrijke levenswandel om voorrang. Maar hoe extravagant de legendarische Finse schansspringer zich de afgelopen veertig jaar ook gedroeg – dat hij een groot sportman was, bleek (gelukkig) niemand vergeten.
Veel Amerikaanser dan Tom Brady (41) wordt ’t niet: superrijk, superknap, supermooie vrouw (supermodel Gisele Bündchen) en super succesvol in Amerika’s populairste kijksport. Waarom roept deze superideale schoonzoon, die komend weekend zijn negende Super Bowl speelt, dan toch ook zo veel weerstand op?
Het gezaghebbende Duitse weekblad Der Spiegel moest deze week diep door het stof. Z’n sterverslaggever Claas Relotius was namelijk betrapt op plagiaat, het fabriceren van bronnen en zelfs het uit de duim zuigen van complete verhalen. Bijzonder pijnlijk, zeker in een tijd van nepnieuws.
Astrid Lindgren heeft een biopic die wereldwijd volle zalen trekt. Annie M. G. Schmidt heeft een eigen musical. De Chocoladefabriek van Sjakie en Roald Dahl is een mondiale klassieker. En Hotze de Roos? De geestelijk vader van de in Nederland uberpopulaire Kameleonreeks moet het doen met wat plaquettes hier en daar.
In 1998 hield heel Amerika de adem in. Wie zou als eerste worden gekozen in de NFL draft van dat jaar? Peyton Manning of Ryan Leaf? De twee ontliepen elkaar helemaal niks, zo leek het. Het werd uiteindelijk Manning. Een goede keuze, want Manning zou uiteindelijk uitgroeien tot één van de beste quarterbacks ooit. En Leaf? Die flopte als footballer, raakte verslaafd aan drugs, overleefde een zelfmoordpoging, en kwam in het gevang. Over hem gaat dit verhaal.
Bijna 27 jaar na dato, lijkt de mysterieuze verdwijning van de toen vijftienjarige Willeke Dost de mensen maar niet los te kunnen laten. Sterker nog: als de politie tegen het einde van deze week niet opnieuw gaat graven achter de boerderij in Koekange waar ze destijds woonde, ‘dan doen we het zelf’, zeggen twee Drentse rauwdouwers. Een minutieuze reconstructie, want: hoe zat het ook al weer?