Jurgen van Teeffelen (1968) is freelance wetenschapsjournalist sinds 2014. Tot die tijd werkte hij als gepromoveerd fysioloog aan universiteiten in Nederland (AMC, Maastricht) en de Verenigde Staten (Yale). Data in plaats van meningen vormen de basis van zijn artikelen. Jurgen schrijft graag over wetenschap in relatie tot sport en bewegen. Hij is auteur van '<a href="https://jurgenvanteeffelen.nl/het-maakbare-uur/" rel="noopener">Het maakbare uur - een zoektocht naar de ultieme wielerprestatie</a>' en mede-presentator van de '<a href="https://slimmer-presteren-podcast.nl/" rel="noopener">Slimmer Presteren Podcast</a>'.
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Bakken met energie kost het fietsen van de Tour de France: dagelijks verbruikt een renner al snel ruim 7500 kilocalorieën. De top van het klassement zit hier waarschijnlijk nog een stuk boven. Met dank aan hun grote verbrandingsmotor.
Wee de wielrenner die uitzonderlijke uitslagen rijdt. Zijn prestaties worden met argusogen bekeken en al snel met het gebruik van verboden middelen in verband gebracht. Het is niet gek gezien de steeds terugkerende dopingschandalen in de wielersport. Het huidige antidopingbeleid schrikt renners onvoldoende af: kunnen we hun vermogensdata niet inzetten om dopingzondaars op te sporen?
Komende woensdag 13 maart wil paralympisch atleet Jetze Plat op de wielerbaan van Alkmaar in één uur meer dan 42 kilometer en 165 meter afleggen. Op een ligfiets, met alleen zijn armen als drijvende kracht. Een kijkje bij de voorbereiding op het werelduurrecord handbike.
Voorpublicatie ‘Het maakbare uur’ – Op 22 augustus 2018 deed Dion Beukeboom in het Mexicaanse Aguascalientes een vergeefse poging om het werelduurrecord wielrennen te verbeteren. Voor het boek ‘Het maakbare uur’, dat op 26 februari a.s. verschijnt, volgde Jurgen van Teeffelen de renner een jaar lang. Twee dagen voor ‘het uur U’ zag hij mensen met blauwe doekjes in de weer en een motor op de baan rijden.
Het blijven verwarrende tijden voor liefhebbers van een schone sport. Terwijl jaarlijks slechts een paar procent van alle atleten wordt betrapt op het gebruik van verboden middelen, geven topsporters zelf aan dat er aanzienlijk meer geslikt en gespoten wordt en blijven de dopingschandalen oppoppen. Werkt het systeem wel?
Chris Froome is topfavoriet voor de eindzege in de komende Tour. Is de Brit fysiologisch zo uitzonderlijk? Spelen de ovalen voorbladen op zijn fiets, zijn hoge beentempo, de ketonendrank of andere innovatieve ‘trucs’ een rol bij zijn prestaties? Laten we ‘Froomey’ eens langs de wetenschappelijke lat leggen.