Lucienne van Ek

Journaliste met een zwak voor de natuur EN de menselijke natuur. Werkt(e) onder meer voor natuurmagazine Roots, Wereld Natuur Fonds, Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten en is mede-auteur van zeven boeken over de natuur.

Collectie

Waarover je niet spreken kan, kun je beter zwijgen: waarom psychiatrische patiënten vaak betere kunstenaars zijn

Lucienne van Ek 422

Bovendien werd ik er meteen rustig van zodra ik mijn duimen in zo’n bonkje zompige klei zette. De behoefte om mijn eigen standpunten te vuur en te zwaard te verdedigen tegenover die lastige Ander smolt kleienderwijs weg. Lekker uitdrukken en vormgeven in knedende bewegingen, die eeuwige angst om niet begrepen te worden… Volledig in flow, een prettiger gemoedstoestand bestaat eigenlijk niet. Na een uur wist ik niet eens meer waar ik nou zo geagiteerd over was geweest. Maar dat behulpzame

Lees verder
CollectieLeven

Ik heb gebroken met mijn hele familie. Kan ik nu ooit nog gelukkig worden?

Lucienne van Ek 1494

Het overkwam me vooral ’s morgens, wanneer ik mijn honden uitliet en met een kop vol malende gedachten door de natuur liep. Dan klapte ik ineens letterlijk dubbel van de pijn en moest ik gauw een bankje zoeken om bij te komen en in godsnaam maar even heel hard uit te huilen, totdat de pijn afzakte en ik weer verder kon. Mijn familiebreuk was steevast het eerste waaraan ik dacht als ik ’s morgens wakker werd: ze moeten me niet.

Lees verder
CollectieNatuur

Echt geluk zit inderdaad in de kleinste dingen, zoals bijvoorbeeld…mos

Lucienne van Ek 768

Met mos kan het twee kanten op: sommige mensen hebben er een hekel aan, anderen zijn er juist dol op. Mosliefhebbers wonen meestal in Japan en moshaters vind je vooral in Nederland, waar tuincentra een hysterisch arsenaal aan mosdoders verkopen. Toch hebben de Japanners gelijk. Want mos moet je niet haten, je kunt er veel beter vriendjes mee worden. Dat is zachter voor het oog en beter voor de ziel. Op een rollende steen groeit geen mos Hoe groot de

Lees verder
CollectieNatuur

Zo word je vriendjes met een kraai!

Lucienne van Ek 1938

De afgelopen weken werd Facebook overspoeld met berichten over een achtjarig meisje uit Seattle dat wilde kraaien voert in de achtertuin van haar ouders. Uit dankbaarheid brengen de vogels haar cadeautjes. Geen dure dingen, maar typische kraaienpresentjes: kralen, verloren oorbellen, stukjes gekleurd glas, afgevallen knopen, legoblokjes, paperclips… Gabi bewaart al deze cadeautjes in plastic vakkendozen. Haar bijzondere band met de buurtkraaien begon toen Gabi Mann pas vier jaar oud was en per ongeluk een kipnugget liet vallen toen ze uit

Lees verder
CollectieNatuur

Provincie Zuid-Holland laat zijn otters gewoon weer uitsterven

Lucienne van Ek 380

‘Elke keer als er over otters wordt gepraat, krijg ik een brok in mijn keel dat zich amper weg laat slikken. Want we zijn ze kwijt in Nederland. De allerlaatste wilde otter is in 1989 in Friesland doodgereden. Toch mogen we dit prachtdier nooit vergeten, want waterrijk Nederland was zíjn land. Eeuwenlang heeft hij in onze meren, sloten en rivieren zijn modderglijbanen gemaakt, zijn jonkies zwemles gegeven en zijn vis gevangen. Zo mooi als het hier was, zag hij het

Lees verder
CollectieDNP ArchiefNatuur

Sommige dieren zijn altijd alleen, maar toch nooit eenzaam

Lucienne van Ek 10499

Het is alweer een maand geleden dat hij voor het laatst patrouilleerde langs de zuidgrens van zijn territorium. Hij snuffelt bedachtzaam aan een vaag geurspoor, achtergelaten op een schijnbaar willekeurige boomstam. Het is van hemzelf. Sinds hij hier de laatste keer zijn hoogstpersoonlijke geurvlag plaatste, is er dus geen enkele andere tijger in de buurt geweest. Andere mannetjes laten het wel uit hun hoofd om zijn grondgebied te betreden. Niemand heeft zin in een gevecht met 260 kilo gestreept gevaar.

Lees verder