Ruim drie miljoen Nederlanders gebruiken antidepressiva, slaappillen, zware pijnstillers en/of andere psychoactieve middelen. Artsen schrijven die makkelijk voor, maar patiënten die ermee willen stoppen, staan er vaak alleen voor en moeten zelf uitzoeken hoe ze dat het beste kunnen doen. Niet zelden met ingrijpende gevolgen, want vooral als het afbouwen verkeerd of te snel gebeurt, zijn er hevige onttrekkingsverschijnselen die lang — soms jaren — kunnen aanhouden.

De een krijgt lichte hoofdpijn van antibiotica, een ander krijgt er ondraaglijke spierpijn van. De ene patiënt heeft veel baat bij een ontstekingsremmer, de ander ervaart hevige hartkloppingen en slaapstoornissen. Hoe medicijnen uitwerken blijkt doorgaans pas in de praktijk. Door medicijnen veel preciezer voor te schrijven, worden veel nare effecten voorkomen. Voor wie slecht reageert op bepaalde geneesmiddelen, bieden twee onderzoeken hoop. Door rekening te houden met iemands DNA-profiel kunnen veel bijwerkingen worden voorkomen; en wie meerdere medicijnen tegelijk krijgt, kan van een dergelijke mix – de voorschrijfcascade –  erg beroerd worden. Dat moet beter herkend worden.