Taalkundige, schrijver, vertaler en wetenschapsjournalist @rik_smits_ @RikSmitsAuthor
Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Wéér slaagde Elon Musk er deze week in de aandacht van de hele wereld te trekken. Nu met iets dat lijkt op een wereldwijde gratis rechtsbijstandsverzekering voor wie door uitlatingen op zijn sociale-mediaplatform X last krijgt met zijn baas. Twitteraars reageerden opgetogen, maar veel is nog in nevelen gehuld en het kon wel eens een ongemeen giftig cadeau zijn.
Weinig is zo openbaar als het terras van een café of restaurant, maar tegelijkertijd is terrasbezoek vaak juist een heel intieme aangelegenheid. Dat stelt hoge eisen, maar wat maakt een terras aangenaam, of juist niet?
Even leek het minister Dilan Yeşilgöz te lukken om een definitieve streep te zetten onder het al jaren voortdurende gehakketak over zichtbaar gedragen religieuze symbolen bij de geüniformeerde politie, en dan met name de islamitische hoofddoek, het enige waar echt gedoe over bestaat. Alle uitingen van geloof of levensovertuiging op of aan het uniform zijn van nu af aan verboden. Daarvoor verdient zij lof, maar ze liet helaas wel een even oude als fatale fout van Justitie voortbestaan door ook dit besluit weer op te hangen aan het vage, rekbare begrip neutraliteit. Want dat schiep de ruimte om het gekissebis binnen de kortste keren weer te laten opflakkeren. Het laat weer eens zien hoezeer woorden ertoe doen.
In de eerste week van mei werd ter redactie van Het Parool de legendarische tv-journalist Han Lips vermoord. In de vijfendertig jaar van zijn bestaan was hij uitgegroeid tot een bijzonder populaire recensent, vermaard om zijn unieke, altijd lichte toon. Toch werd hem in opdracht van hoofdredactrice Kamilla Leupen de nek omgedraaid, niet uit jaloezie maar omdat, schreef de krant op 6 mei, “in de huidige tijd waarin transparantie in de media steeds belangrijker wordt”, de redactie ‘recenseren onder een fictieve naam niet goed meer te verdedigen’ vond.
Eenzaam zwerft hij over de uitgestrekte vlakten van dorp naar vlek: de Lone Ranger. Hier arresteert hij een booswicht, daar regelt hij onenigheid over een stuk land, en weer ergens anders zorgt hij voor rust en orde tijdens een van geestrijk bocht doordrenkte jaarmarkt.
Alweer jaren geleden ging ik met een goede vriend een hapje eten bij VIP in Leiden, toen het dienstertje dat aan tafel kwam geen woord Nederlands bleek te spreken. Er kwam alleen gebroken Engels uit deze internationale studente. Nu spraken wij toevallig die avond geen Engels, dus ging alles verkeerd. Uiteindelijk bekloegen we ons bij de wel Nederlandstalige “manager”, die ons toebeet dat we hier vertoefden in “een in-ter-na-tio-náále omgeving”, waarop wij riposteerden dat die omgeving gewoon een goedkope pizzatent was met incompetente bediening.