Servië demonstreert tegen nieuwe president, voor democratie

In Servië demonstreert nu al langer dan een week de ene helft van de bevolking tegen de nieuwe president Aleksandar Vucic, die door de andere helft is gekozen. De eerste demonstraties ontstonden in Belgrado onmiddellijk na zijn overwinning, op zondag 2 april. Begonnen als een, door Belgradose studenten op Facebook aangestoken, lopend vuurtje wordt er nu in heel Servië massaal geprotesteerd tegen ijdeltuit en pathologische narcist Vucic en zijn partijvrienden.

Lees verder

Het utopische Zweden blijft bestaan

Zweden is de onschuld kwijt, roepen de media. Alweer? Het cliché werd al van stal gehaald na de moorden op Olof Palme en Anna Lindh, en na een halfmislukte terreurdaad in 2010. Is het dan nu wel tijd voor verandering? Ta det lugnt! Blijf kalm.

Lees verder

Knokken voor de Yezidi’s

“Sinds ik me in 2014 begon in te zetten voor de yezidi-meisjes, ben ik veranderd. Mooie kleding boeit me niet meer, en soms vergeet ik te eten. Mijn hart doet zeer. Ik hou van mijn man, maar ik kan hem soms niet beminnen, hoe graag ik ook wil. Omdat ik dan denk aan de meisjes die verkracht zijn. Mijn man weet hoe moe ik ben, soms. Hij steunt me. Mijn zoon is een tiener. Je weet hoe moeilijk die soms kunnen zijn, maar ook hij heeft begrip. Soms ben ik te laat terug van de yezidi om nog eten voor mijn man en zoon te maken, maar ze weten waarom, dus ze accepteren het. Maar het blijft moeilijk.”

Lees verder

Oude stad van nieuwe stenen

Mooi is Tokio niet, tenminste niet als geheel, als ensemble, als compositie en wat er allemaal nog meer voor begrippen zijn waarmee stedenbouwkundigen en kunsthistorici de stad schilderen. Tokio is chaotisch, versnipperd, fragmentarisch en caleidoscopisch – overigens ook allemaal mooie woorden –, maar vooral: Tokio is dynamisch. Letterlijk: de gemiddelde leeftijd van een gebouw is 26 jaar, de gemiddelde inwoner is bijna tweemaal zo oud. Hier wordt naar hartenlust gesloopt en gebouwd.

Lees verder