Wie de frontman van het uiterst rechtse Forum voor Democratie de laatste jaren een beetje gevolgd heeft weet dat Thierry Baudet niet in zijn eerste leugen gestikt is en bovendien niet wars is van complotdenken. Zijn politieke positie wordt meer bepaald door opportunisme dan door een coherente visie, waardoor hij met het grootste gemak van standpunt wisselt. De meest opvallende inconsequentie? De nationalistische politicus blijkt nogal een hekel aan Nederland te hebben.

Hardnekkige (corona) activisten willen u graag laten geloven dat de wereld er straks heel anders uit zal komen te zien. Omdat de mensen “wakker” zijn geworden en de gevestigde instituties op omvallen staan door een breed gedragen, hevig oplevend wantrouwen. Wensdenken zouden we het kunnen noemen. Laat ik u eens vertellen wat minister-president Mark Rutte onlangs in vertrouwen aan onder meer mij vertelde.

In deze tijden van beeldenstormers, historieherschrijvers en deplatforming zou je haast vergeten wat het belang, de betekenis en de inhoud van de vrijheid van meningsuiting is, en hoe lang en ernstig die essentiële vrijheid al onder druk staat. Onderstaand essay schreef ik in 1999 voor Hollands Maandblad, maar is nog onverminderd actueel.

In Amerika gaat het ene na het andere als racistisch ervaren standbeeld tegen de vlakte. En zoals zo vaak doet Nederland dan ook graag een duit in het zakje. Maar waar gaat al dat protest in ons land eigenlijk over?

Belastende informatie en insinuaties in je medische of jeugdzorgdossier raak je niet meer kwijt, zelfs niet als de rechter of klachtencommissie je in het gelijk stelt. Valse aantijgingen duiken steeds weer op en drijven betrokkenen tot wanhoop. In jeugdzorgdossiers speelt waarheidsvinding vrijwel geen rol.