Wat drijft een mens eigenlijk om de meest vreselijke dingen te doen? Je eigen kind te vermoorden bijvoorbeeld? Bij vreselijke misdrijven denken we meteen aan het slechte in de mens. Zonder ook maar een moment stil te staan bij de spoken in iemands hoofd.
Het zal niemand ontgaan zijn. De niet aflatende stroom negatieve berichten over vluchtelingen. Zowel in de reguliere media als op sociale media. Het lijkt soms wel of het schuim der aarde massaal ons grondgebied is binnengevallen. Maar is dat wel zo?
De 7-jarige Efrat verongelukte eind 2013 in Amsterdam, ze kwam onder een vuilniswagen. Over een onbevredigende rechtszaak en de gedachten die daarna door je hoofd blijven spoken.
De politie in Nederland is de weg kwijt. Dat is een flinke stelling, maar toch durf ik hem zonder schroom wel aan. Sinds wanneer is het normaal om aantoonbaar en bij herhaling te liegen in persberichten om het volk te misleiden?
Waarom zijn we massaal boos over een gewelddadige arrestatie en zamelen we niet veel later doodleuk een bak geld in na een hardhandige aanhouding?
De tragische dood van de Arubaan Mitch Henriquez verdient meer dan een op hol geslagen kudde twitteraars die hun verantwoordelijkheid niet nemen. Dit is een verhaal over het gevaar van ongenuanceerde ophef.