C. Cornell Evers

C. Cornell Evers


Ex-muziekjournalist. Ruilde in de jaren 90 redactiestoel muziekblad OOR in voor een hangmat in de Amazone, Dancin' Fool, Senior-lid NVJ.

Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.

Steun mijn werk

Mijn gekozen donatie € -

Mijn artikelen

Thurston Moore doceert in een brandende wereld muzikale lessen van hoop

De instructies zijn helder: “All interviews *must* discuss the new album.” Gitarist en zanger Thurston Moore (1958) wil het duidelijk niet hebben over Sonic Youth, de legendarische noiserockband uit New York waarvan hij een van de oprichters was en die sinds 2011 is opgehouden te bestaan. Prima. Zijn zevende solo-album By The Fire, dat in september uitkwam, biedt meer dan genoeg stof om over te praten. En tijd om te praten heeft Thurston Moore nu de komende optredens in Europa door de corona maatregelen zijn geannuleerd.

Lees verder

Verdwaald in het Amazonewoud

In 1990 reisde ik voor het eerst naar Brazilië. Ik overleefde in de Amazonejungle een aanval van bijen, had in het waterland van Ilha de Marajó een koortsdelirium, werd met een eenmotorig vliegtuigje in de bush opgepikt en naar een ziekenhuis gevlogen en danste in Salvador, Bahia met de drummers van Olodum. Brazilië bleek behoorlijk rock & roll. Vier jaar later verruilde ik de redactiestoel bij OOR voor een hangmat in de Amazone in het noorden van Brazilië.

Lees verder

Clippings ‘Visions of Bodies Being Burned’: Halloween Horrorcore Hiphop met bite

In het horrorgenre zijn sequels een must. Zoals door het personage Randy Meeks als onderdeel van zijn bassisset regels om elke horrorfilm te overleven uitgelegd in Scream 2: “Er zijn bepaalde regels waaraan je je moet houden om een succesvol vervolg te maken. Nummer één: het aantal lichamen is altijd groter. Nummer twee: de sterfscènes zijn altijd veel uitgebreider – meer bloed, meer bloed. En nummer drie: neem nooit, onder geen enkele omstandigheid, aan dat de moordenaar dood is.” Overigens haalde Randy zelf niet levend het einde van Scream 2.

Lees verder

Loma: van de schoonheid en de grommende sax

Het is een sleutelmoment op het nieuwe album “Don’t Shy Away” van de vanuit Texas opererende alternatieve band Loma. In het tweede nummer, het als een verzengende zon brandende Ocotillo (tevens de eerste single), begint een saxofoon dierlijk te grommen. De frictie tussen de rauwe baritonsax en de zacht balsemende stem van zangeres Emily Cross geeft het nummer een magie die over de grenzen van rock en pop reikt.

Lees verder