Fietsend op een winderige dijk op weg naar de lokale boer om biologische groenten en fruit te kopen, vraag je je af waarom je ze niet gewoon bij de Appie om de hoek hebt gekocht. Dat zou je een koude fietsrit bespaard hebben. Vechtend met de scheiding van je afval, zou je alles toch ook ongesorteerd in één grote zak kunnen stoppen en hoppa weg ermee? Die ene zak maakt toch niet uit. Op reis met de Flix-bus van Amsterdam naar Barcelona, geërgerd over de steeds terugkerende, vaak luide telefoongesprekken van sommige passagiers, bespeur je tekenen van spijt waarom je in vredesnaam niet dat vliegtuig hebt genomen. Je had al lang en breed in de zon aan de tapas kunnen zitten.