Geweld in de jeugdzorg werd decennia lang angstvallig uit het nieuws gehouden, om geen smet te leggen op jeugdzorg en kinderbescherming. En geweld in een fundamenteel christelijk gezin kwam natuurlijk al helemaal niet uit: reformatorisch stond ongeveer gelijk aan “keurig, zedelijk, netjes, burgerlijk, fatsoen”. Bovendien stond (en staat?) fysieke, emotionele en psychisch kindermishandeling lager in de orde van kindermishandeling: seksueel misbruik wordt over het algemeen als vele malen erger gezien en meer als iets om daders van op te sporen en te vervolgen.
Lees verderJasper Heijting
Slachtoffers van jeugdzorg: het kan het OM geen kaars schelen
De overheid is er voor de burgers en niet andersom. Maar wat, als de invloed van het (kwalijk of zelfs misdadig) handelen van de overheid zo’n grote impact heeft dat mensenlevens levenslang worden verwoest?
Lees verderOns vaderland
Binnenkort vieren we Bevrijdingsdag. Juist nu, tijdens de verschrikkelijke oorlog in Oekraïne, krijgt zoiets extra betekenis. Oorlog. Geweld, chaos, onderdrukking, geschonden mensenrechten, families die verscheurd worden en op de vlucht raken. Weg van de oorlog, naar veilige landen, voor een toekomst in vrede.
Lees verderArtikel 0
Ja, ik leef met een zogenaamde dissociatieve identiteitsstoornis (DIS). En of dat lastig is? Ja en nee. Ja, want er is continu veel aan de hand in mijn hoofd en stress is gewoon funest als je een DIS hebt. Daarboven is er ook vaak onbegrip, er zijn grote vooroordelen en er is een chronisch gebrek aan psychische hulp.
Lees verderVerborgen emoties en de kunst van het uiten
Voor mensen met een achtergrond in de GGZ vormt creatieve therapie al decennialang een belangrijke aanvulling op diverse therapeutische behandelingen. Vaktherapie, zoals creatieve therapie nu ook wordt genoemd, bestaat al sinds 1985, toen Dr. M.L.J. Vaessen in Heiloo dit voor het eerst toepaste.
Lees verderReformatorisch, niet zo onschuldig
Ongeveer mijn jeugd lang groeide ik op in reformatorische kring. Nog wel bij een ouderling, met een voorname, vrome taak in de kerk. Gezin, school, kerk, dát was de wereld. En dan alles reformatorisch. God centraal, niet de mens. Regels, straf, zonde. Het bepaalde voor een groot deel mijn leven. Als kind ervoer ik de reformatorische gemeenschap als zwaarmoedig, somber, repressief, in mijn geval zelfs destructief. Maar hierover hoor je eigenlijk nauwelijks mensen spreken.
Lees verder