Jasper Heijting

Jasper Heijting


Ik ben auteur van "Gepleegd", een uitgave van Tobi Vroegh te Amsterdam uit 2020, een jeugdervaringsverhaal waarin ik het systematisch geweld in de jeugdzorg beschreef dat ik meemaakte. Daarnaast schreef ik het boek "Hoe word ik Tim?" uitgave Pumbo, 2021, over de gevolgen van opgroeien in jeugdzorg.  Email: heijtingjasp@gmail.com

Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.

Steun mijn werk

Mijn gekozen donatie € -

Mijn artikelen

Gendergeweld tegen mannen en jongens

Nooit kon ik met het meegemaakte geweld ergens terecht. De ene therapeute legde de schuld en verantwoording voor meegemaakt geweld bij jongens, de andere wilde geen woord horen over vrouwelijke daders. Wat is er mis in ons land?  Gendergeweld tegen jongens en mannen is een maatschappelijk probleem, dat door media en justitie wordt gemeden. Het is noodzakelijk om ook geweld tegen jongens en mannen serieus te nemen, juist vanwege de grote gevolgen hiervan. Zowel voor het individu als voor de samenleving.

Lees verder

Pleegouders, de zonnetjes in huis

In 2016 opende het meldpunt Geweld in de Jeugdzorg en kwamen de verhalen over geweld in pleeggezinnen los. Niet dat die nieuw waren, ze gingen al decennia lang rond. Toen ik negen jaar oud was en in een pleeggezin verbleef, gingen dergelijke verhalen al rond. Over hoe erg het mis ging bij de disciplinering van kinderen. De Belangenvereniging Minderjarigen, opgericht in 1971, vroeg aandacht. Door bezettingsacties, zwartboeken. Het hielp niets.  Hoe jammer, dat er toen niets mee werd gedaan, het had zoveel leed kunnen voorkomen.

Lees verder

Jeugdzorg, met welk recht

Toen ik na bijna twintig jaar na mijn jeugd mijn biologische moeder eindelijk weer terugvond, vroeg ik haar of jeugdzorg haar op de hoogte hield van hoe het met haar kinderen ging.  Ze gaf me een verbijsterend antwoord. Ze vertelde mij, dat wij als pleegkinderen met zoveel plezier woonden in onze respectievelijke pleeggezinnen. Wij vroegen volgens jeugdzorg nooit naar haar, omdat we van de pleegouders hielden. Een grovere leugen hoorde ik in mijn leven nooit.

Lees verder