Mirjam Koen, Adorno, waarom in godsnaam theater over Adorno?!

Beethoven en Bach brachten de ware muziek. Karl-Heinz Stockhausen de toekomst. De rest, van Beatles tot hoempa, was “jazz”, commercieel kapitalistisch en dus verderfelijk. Heel in het kort is dit waarvan we Theodor Adorno zouden moeten kennen. Paul R. Kooij speelt nu deze kunstfilosofische scherprechter in een voorstelling van Mirjam Koen. Net nu de mede op zijn denken gebaseerde scheiding tussen hoge en lage kunst in het subsidiestelsel door onze eigen Raad voor Cultuur naar de prullenbak is verwezen.

Lees verder

Ex-directeur Centrale Bank: Stil zitten!

Als je geschoren wordt, moet je stil zitten. Het is een Nederlands gezegde dat al eeuwen lang opgeld doet. Ik weet het nu en ik vermoed dat Emsley Tromp het inmiddels ook weet. Er zijn nu eenmaal periodes in je bestaan dat je wordt afgerekend op je daden in het verleden. Terecht of onterecht, dat doet er niet toe. Soms neemt het leven namelijk een loopje met je. Dan word je geslachtofferd omdat het ‘even moet’. Omdat het goed uit  komt. Of omdat je even op je plaats gezet moet worden.

Lees verder

Waarom het logisch is dat Witte de With een andere naam krijgt

Goede timing blijft altijd lastig. Net nu de middenstand klaar staat voor het Sinterklaasseizoen maakt de Raad van Toezicht van Kunstencentrum Witte de With bekend dat de naam gaat veranderen. Die naam kwam ter discussie te staan in de golf van publieke opwinding over appropriatie, unionistische beelden en genoegdoening voor het slavernijverleden van Nederland. In eerste instantie leek het te gaan om het woord “Wit” dat in tweevoud in de naam voorkomt, maar dat is dus niet zo.

Lees verder