Sinds de komst van de kinderen, ruziën journaliste Karin Broeren en haar vriend regelmatig. Door het slaapgebrek bijvoorbeeld. Of door verschillende visies op de opvoeding. Soms met een verheven stem of een dichtgeslagen deur – en ook weleens waar hun peuter en baby bij zijn. Is dat echt zo erg?
Ze richtte in 1998 de IMC Weekendschool op om kinderen in de Bijlmer hun toekomst terug te geven. Inmiddels is de school een landelijke kweekvijver voor geëngageerde, enthousiaste en nieuwsgierige burgertjes. “Onderzoek wijst uit dat onze kinderen bovengemiddeld scoren op zaken als toekomstperspectief, zelfvertrouwen, verbondenheid met de samenleving en motivatie.”
“MAYIM. Levend Water, zo heet ik, zo ben ik” is een coproductie van dochter Mayim Kolder en vader Marcel Kolder. Dochter inspireerde, vader formuleerde. Het resultaat is een autobiografische roman over de jeugd van Mayim, in een wereld vol beperkingen.
Boeken die in eigen beheer zijn uitgegeven, we bekijken ze niet zelden met enige scepsis. Ten onrechte, zo leert ons Marcel Kolder uit Almere.
Stel eens dat er een school bestaat, waar 25 – 30 procent van de leerlingen zonder diploma die school verlaat. Erger nog, dat ze die school beleefden als een traumatisch verlopen stuk van hun leven waar ze liever nooit aan willen terugdenken. Zou u uw kind naar zo’n school sturen? Ik denk het niet. Dit is echter wel het resultaat van pleegzorg waarin een kwart tot bijna een derde van alle plaatsingen van kinderen in een pleeggezin voortijdig afbreekt. De vergelijking met school gaat mank: u kunt als ouder kiezen welke school uw kind bezoekt. Maar in het geval van jeugdzorg valt er voor ouders helemaal niets te kiezen.
Van alle vrouwen die in 1985 zijn geboren krijgt 19% maar 1 kind, 41% krijgt 2 kinderen en 22% gaat voor een drietal of meer. Ter vergelijking: in 1935 kreeg nog maar 10% van de ouders één kind. Het aantal driekoppige gezinnen neemt dus toe, hoewel het nog steeds niet sociaal geaccepteerd is.