Wil je mijn werk steunen? Laat je waardering dan blijken door een donatie te doen! Zo kan ik mijn werk voortzetten en help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
De Tweede Wereldoorlog is nog geen afgesloten hoofdstuk. Steeds weer duiken er nieuwe onderwerpen op om terug te grijpen op die barre periode. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten heeft het NIOD opdracht gegeven onderzoek te doen naar het openbaar bestuur in oorlogstijd. Nederlandse gemeenten laten onderzoek doen naar het onteigenen van Joods vastgoed en belastingheffingen op gedeporteerde Joden.
Demonstranten, ministers, advocaten, rechters, journalisten, deskundigen trokken in polonaise voorbij. Anders gezegd, het heeft veel moeite gekost om de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) te laten opdraaien voor de aardbevingsschade in de provincie Groningen, die door het leegzuigen van de Groninger gasbel was veroorzaakt.
Het Joods monument verwijst naar diverse slachtoffers van de Holocaust die aan de Nieuwstad in Groningen hebben gewoond. Onder hen bevinden zich Moritz van der Hak en zijn vrouw Aaltje Mozes van der Hak-Van den Berg, die aan de Nieuwstad 26b woonden, Izak Colthof en zijn vrouw Jenny Hammelburg aan de Nieuwstad 22, Samuel Berkelo en Bettje Berkelo-Gans en hun zoon Michiel Berkelo aan de Nieuwstad 22a, Israël Blok, zijn vrouw Corrie Elisabeth Blok-Booij en hun dochtertje Mirjam aan de Nieuwstad 37.
Als gevolg van de grootste massamoord in Groningen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was het Joodse leven in het centrum van Groningen en in de Nieuwstad voorgoed verdwenen. Joodse huizen waren leeggeroofd, antiekwinkels bloeiden op. De synagoge met een hoofdingang in de Folkingestraat en een ingang naar het rabbinaatshuis in de Nieuwstad zijn stille getuigen van die erbarmelijke periode.
De Nieuwstad in Groningen bestaat over twee jaar 675 jaar en in 2123 zelfs 775 jaar als dat wordt gehaald. Dat zou onopgemerkt voorbijgaan als je het niet weet. En niemand schijnt het ook te weten in de straat met de duurste meters, want er wordt verbaasd opgekeken als het wordt gezegd. Het lijkt op een nietszeggende straat waar je onverstoorbaar aan voorbij loopt, maar als je erdoorheen loopt, komt de geest uit de fles.
Het zijn van die onbekende lieden, die je wel hoort maar niet ziet; stadsbeiaardiers die hoog in hun toren bespelingen geven. Het zijn eigenlijk stadsmuzikanten, die in het verre verleden toen er geen radio of televisie was de markten muzikaal dienden op te luisteren. Die traditie wordt vanaf de zestiende eeuw nog steeds in ere gehouden. Vandaar dat het ook een erebaan is.