De een krijgt lichte hoofdpijn van antibiotica, een ander krijgt er ondraaglijke spierpijn van. De ene patiënt heeft veel baat bij een ontstekingsremmer, de ander ervaart hevige hartkloppingen en slaapstoornissen. Hoe medicijnen uitwerken blijkt doorgaans pas in de praktijk. Door medicijnen veel preciezer voor te schrijven, worden veel nare effecten voorkomen. Voor wie slecht reageert op bepaalde geneesmiddelen, bieden twee onderzoeken hoop. Door rekening te houden met iemands DNA-profiel kunnen veel bijwerkingen worden voorkomen; en wie meerdere medicijnen tegelijk krijgt, kan van een dergelijke mix – de voorschrijfcascade –  erg beroerd worden. Dat moet beter herkend worden.

Lia: “Waarom ze ons hier gestopt hebben, God mag het weten.” Teun: “Wat denkt u?” Lia: “Geen flauw idee, ze zeiden voor je eigen bestwil.” (uit documentaire: Human Forever). De vrouw (85+) in dit gesprek en Teun Toebes (24) wonen in een verpleeghuis voor mensen met dementie. Met één belangrijk verschil: Teun is zo gezond als een vis en heeft géén dementie. Hij woont zelfs vrijwillig op een gesloten afdeling, maar anders dan de overige bewoners kan hij wél naar buiten. Hij heeft de viercijferige code die de deuren voor hem opent.